Дзякуючы энтузіязму студэнта 3 курса Вадзіма Лося (старшыня ТАмГА) была здзейснена гэта цудоўная вандроўка! Перш-наперш мы наведалі старажытнае гарадзішча і былы калегіум езуітаў, дзе зараз знаходзіцца музей Беларускага Палесся.

Потым прайшліся па старых вуліцах горада, пабачылі гасцініцы "Парыж" і "Ангельскую", палац Бутрымовіча, Свята-Варварынскую царкву, касцёл святога Карла Барамея, мужчынскую гімназію, у якой вучыліся першы прэзідэнт Ізраіля Хаім Вейцман, акадэмік архітэктуры У.І. Жалтоўскі, доктар гістарычных навук, акадэмік П.Ф. Лысенка.

Горад сапраўды прыгожы, нават таямнічы: чаго толькі варты касцёл Ушэсця Найсвяцейшай Дзевы Марыі, які можна бачыць адусюль у старой частцы горада і лепш за ўсё - з узбярэжжа ракі. Вельмі ўражвае знешні выгляд касцёла: на дзіва прыгожы будынак у стылі барока, чырвоны дах якога на фоне сіняга неба ажно б'е па вачах. А калі далучыць усё гэта да бліскучай паверхні Піны, ахоплівае адчуванне, што апынуўся ў цудоўным краі, дзе яшчэ жывуць чараўнікі. Унутраная аздоба касцёла не проста ўражвае, а пераконвае - Бог сапраўды жыве ў гэтым святым месцы. Асабліва кранулі сэрца гукі аргана, аднаго са старажытнейшых у Еўропе. Можна толькі пазайздросціць месцічам, якім пашчасціла жыць у гэтым цудоўным горадзе, мець магчымасць кожны дзень бачыць гэткую прыгажосць. А калі я думаю аб тым, колькі помнікаў даўніны тут было знішчана, страчана назаўсёды, сэрца сціскаецца ад суму… Застаецца толькі спадзявацца, што калі-небудзь мы адновім хоць частку нашай гістарычнай спадчыны!

Сталіца Палесскага краю....

Прыветлівая атмасфера аднаго са старажытнейшых куточкаў Палескага краю адразу сустрэла нас сваёй гасціннасцю і добразычлівасцю. Подых гэтага горада - сама гісторыя. Кожны каменчык, кожная вулачка пакідае след ў тваім сэрцы назаўсёды. Гэты горад мне так спадабаўся, што адразу пасля вандроўкі я напісала гораду наступны верш:

Ветлівы, гасцінны і такі удзячны,
Вось, што я хачу табе сказаць:
“ Горад на ўзбярэжжы Піны -
Ты самой гісторыяй нам даны,
Каб цябе ў сэрцы ўспамінаць”.

Ты - той маленькі каменчык
З нашай глыбы развіцця,
Дзе твой ласкавы праменчык
Асвятляе шлях бурлівага жыцця.

Змог ты з веку у век і не пакінуць,
Не парушыць і не дапусціць,
Каб твая гісторыя забылась,
І каб ты сам у ей не знік….


Вось ён які - горад маёй мары - Пінск.

Вікторыя Гулевіч

P. S.:   Едучы  ў Пінск, не забудзьцеся захапіць з сабой добры дыванок, каб адчуць сябе сапраўдным шляхцюком! “Хваробу на шляхецтва” тут здаўна лячылі лозамі...

Марыя Булавинская