Наведванне выстаўкі Кірыла Мікалаевіча Сідарава

Подробности

Просмотров: 625

Яркай падзеяй сакавіка для нашай групы было наведванне выстаўкі Кірыла Мікалаевіча Сідарава, маладога гомельскага мастака, выкладчыка ў каледжы народных промыслаў. На выставе былі прадстаўлены многія яго жывапісныя работы і фотакарткі, але для нас, як для філолагаў, найбольш цікавымі падаліся лінагравюры з серыі “Нячысцікі”, бо міфалогія ляжыць у аснове ўсіх нацыянальных культур, яна ўдзельнічае ў фарміраванні менталітэта народа, а таксама ляжыць у аснове многіх літаратурных твораў беларусаў.

Чытаеш “Шляхціца Завальня”, а ў галаве ўзнікаюць свае міфалагічныя вобразы. Русалка, ваўкалак, балотнік – здаецца, што менавіта такімі мы будзем іх уяўляць цяпер, а незвычайная тэхніка малявання толькі падбольшвае цікавасць да самаго мастака.

Сімвалам выставы былі гранаты, такія ж цэласныя, як творчасць аўтара, але складаюцца з зярнятак – яго работ.

Мы вельмі спадзяёмся, што гэта не апошняя выстава Кірыла Мікалаевіча і ён яшчэ не раз падзеліцца з намі сваім талентам.

Васіліна Глузд, гр. БФ-21

сустрэча з вядомай акторкаю Святланай Яфімавай

Подробности

Просмотров: 593

27 сакавіка ў свеце адзначаецца свята тэатра. У гэты дзень сапраўды адчуваеш нейкую няўлоўную блізкасць Таліі, Мельпамены, Тэрпсіхоры і Палігімніі, што нябачна сыходзяць з Парнаскае гары і напаўняюць наваколле хвалямі таленту і ззяннем натхнення.

Трапіць пад неадольны ўплыў хараства тэатральнага мастацтва пашчасціла і студэнтам філалагічнага факультэта, якія надоечы наведалі абласную бібліятэку імя У. Леніна, дзе ў межах “Тыдня тэатру” адбылася сустрэча з вядомай акторкаю Святланай Яфімавай, а таксама з выкшталцона-абаяльным Юрыем Марціновічам. Прысутныя мелі ўнікальную магчымасць даведацца аб ўнутраным жыцці храма сцэны, якое звычайна шчыльна хаваецца ў мройнае покрыва недасяжнасці для простага гледача. Яшчэ адным падарункам стала ўзнаўленне часткі музыкальнага праекта “Закрывая двери в лето”, калі канва акторскіх маналогаў расквечвалася крышталём спеваў, а мелодыі плаўна пераходзілі ў чароўны рэчытатыў, у выніку чаго атмасфера залі напаўнялася нацятым спакоем і адначасна ўзрушаным хваляваннем.

Час сустрэчы, бы летняя заранка, незаўважна прамільгнуў за прыемнай размовай. Нават няўцямна, як ужо ўсе ўсталі з фатэляў, запаўняючы прастору зыкамі апладысментаў… І вось ужо толькі ў сутарэннях памяці нашае раз-пораз адновім мы гэтыя дыяменты ўспамінаў, каб зноў адчуць пекнасць пазнання і шал захаплення, да якіх пашчасціла далучыцца ў сусветны дзень тэатра.

Аляксандр Дакукін,

студэнт філалагічнага факультэта

група БФ-31